माझा प्रवास - आर्थिक स्थैर्याकडे

 मी गणेश नवनाथ चौधरी. उस्मानाबाद जिल्हयातील कळंब तालुक्यातील निपाणी गावचा. घरची जिरायती शेती. तीन भावंडांत थोरला. म्हणूनच बारावीनंतर गावकर्‍याच्या ओळखीने पुणे गाठलं. दोन वर्षे सेंटरिंग, वायरिंग इत्यादी कामं करून महिन्याला चार हजारपर्यंत कमवू लागलो. 

एक दिवस शाळासोबती सूरज निपाणीकरचा फोन आला. किल्लारी, लातूर येथे पेस (PACE) संस्थेचं बार-बेंडिंग (सळई फिटर) हे तीन महिन्यांचं प्रशिक्षण शिबीर होतं. तिथं मी प्रवेश घ्यावा अशी त्यानं गळ घातली. प्रशिक्षण पूर्ण केलं. रायगड जिल्ह्यात साईगावला कामाला सुरुवात केली. माझ्या आयुष्याला नवीन दिशा मिळाली होती. नंतर मुंबईत गोरेगावला एका प्रकल्पामध्ये सुपरवायझर म्हणून काम मिळालं. आता तीस हजार रुपयांपर्यंत कमाई पोहोचली होती. मग गावाकडे बोअर वेल घेतली. जमिनीत काळी माती टाकली. वांगी, गहू, हरभरा अशी पिके घेऊ लागलो. म्हशी घेतल्या. भावांच्या शिक्षणाला मदत करू लागलो. यापुढे शेतीला पूरक कुक्कुट आणि शेळी पालन सुरु करण्याचा विचार आहे.
२०१२ मध्ये परत एकदा सूरजचा फोन आला. केडगाव, अहमदनगर येथील ‘पेस’ केंद्रात बार-बेंडिंग डेमॉन्स्ट्रेटरचं काम होतं. पेसमुळेच मला आर्थिक स्थैर्य लाभलं होतं. ही संधी दवडणं शक्यच नव्हतं. संस्थेत काम करू लागलो. माझ्यासारख्या अनेक तरुणांना थिअरी आणि प्रात्याक्षिकं शिकवू लागलो. एक चक्र पूर्ण झालं. आता इथं येणाऱ्या मुलांच्या जीवनात बदल घडवून आणण्यासाठी प्रत्यक्ष हातभार लावतो आहे. ‘पेस’ सेंटरमध्ये चालवले जाणारे मेसनरी वर्क आणि बार-बेंडिंग हे दोन निवासी कोर्स ‘प्रथम’ आणि ‘L & T Charitable Trust’ कडून पूर्णपणे मोफत आहेत. ते जीवनकौशल्य मार्गदर्शन व व्यक्तिमत्व विकासावर भर देतात.
इथं शिकलेल्या विद्यार्थांचे आता फोन येतात. त्यांचं भरभरून बोलण ऐकतो तेव्हा माझा इथे काम करण्याचा निर्णय योग्य होता याची जाणीव होते. एका अनस्कील्ड वर्करपासून डेमॉन्स्ट्रेटरपर्यंत असा आर्थिक स्थैर्याच्या दिशेने प्रवास ‘पेस’मुळे शक्य झाला.
PACE (पेस) च्या या कोर्सविषयी अधिक माहितीसाठी पुढील नंबर वर संपर्क साधावा - ८८८८२२७०८८

- हर्षल खाडे, पुणे