कदम यांना वयाच्या सहाव्या वर्षापासूनच घोडसवारीचं आकर्षण निर्माण झालं. ते आज ८७ व्या वर्षीही कायम राहिलं आहे. काम असेल तिथं घोड्यावर बसूनच जायचं हा लहानपणापासूनचा नियम त्यांनी आजपर्यंत मोडलेला नाही. लहान असताना घोड्यावर बसून जनावरं राखण्याचं काम ते करत. शेतातील भाजीपाला विक्री करण्यासाठी करमाळा, जेऊर, कंदर, केम या ठिकाणी आठवडी बाजारात, नातेवाईकाकडे, कुणाच्या लग्नकार्यासाठी प्रवास करताना ते घोड्याचाच वापर करत आले आहेत. आजची तरूण मंडळी शौक म्हणून दररोज चार पाच किलोमीटर घोडेसवारी करणं वेगळं, पण कदम आजोबा दिवसभर घोड्यावरून खाली न उतरता सहज तीस ते चाळीस किलोमीटरचा प्रवास न थकता करतात. सध्याचा हा त्यांचा पाचवा घोडा. प्रत्येक घोड्याला त्यांनी आपल्या मुलाप्रमाणे सांभाळलं आहे.
प्रवासात ओळखीचं कुणी दिसलं की घोड्यावरूनच दोन हात जोडून मोठ्याने राम-राम आजोबा दोन शब्द बोलतात आणि “हं...बुगडी...चल..” असं म्हणत पुढं जातात.
आज वृद्ध व्यक्तींना घराबाहेर पडायचं तर आधाराची गरज भासते. पण, कदम आजोबा दिवसभर घोड्यावरूनच फिरताना दिसतात. लहानपणापासूनची घोडेसवारीच त्यांच्या या वयातील उत्तम आरोग्याचे रहस्य असेल कदाचित.
- गणेश पोळ.
No comments:
Post a Comment