माझ्या दोन्ही मुलींची जबाबदारी मी माझ्या परीने पार पाडण्याचा पूर्ण प्रयत्न करतोय. स्वतःचं घर सोडून साधारणतः 9 वर्षे मला कधी एकट्याला तर कधी कुटुंबासोबत भाडेतत्त्वावर परगावी रहावे लागले. मुलींना आंघोळ घालण्यापासून ते गंध-पावडर लावण्यापर्यंतच्या सर्व गोष्टी मी अगदी मनापासून केल्या. त्यांच्यासाठी नवनवीन कपडे आणून अगदी बाहुलीप्रमाणे सजवून त्यांना फिरायला नेत असे. त्यांचं हसणं, रडणं, रूसणं, कधी-कधी लाडात येऊन हट्टीपणा करणं या सर्व गोष्टी मला आवडायच्या. माझं बालपण मी त्यांच्या रूपात बघायचो. दिवसाचा पूर्ण वेळ जरी मला त्यांच्यासोबत व्यतीत करता येत नसला तरी जो काही वेळ मला मिळे तो मी त्यांचे लाड करण्यात, त्यांच्याशी खेळण्यात घालवत असे.
मुलींची आबाळ होऊ नये, त्यांना चांगले शिक्षण घेता यावं म्हणून मी बाहेरगावाहून ये-जा करणं पसंत केलं. पण पुन्हा घर हलवले नाही. दोन्ही मुलींचे फोटो काढण्याची मला खूप आवड आहे. लहानपणापासून ते आता तिसरीत जाईपर्यंत सिध्दीचे आणि आठवीत गेलेल्या साक्षीचे अनेक दुर्मिळ क्षण मी कॅमेर्‍यात कैद केले आहेत. सिध्दीला आपणहून दुसर्‍यांशी बोलायला खूप आवडते. तर साक्षीचा स्वभाव याच्या अगदी विरूद्ध आहे. सिध्दी शाळेत घडलेल्या सर्व गोष्टी आधी मम्मीला अन् नंतर मला सांगते. तिच्या अभ्यासातील अडचणी दूर करणं, वही-पेन, चित्रकलेचे साहित्य अशा अनेक गोष्टींना तत्काळ प्रतिसाद मिळत असल्याने ती माझ्यावर जास्तच प्रेम करत असावी. तिचे सर्व हट्ट पुरवताना मी माझ्या बालपणात पुन्हा गेलो आहे असंच वाटत राहतं. दोघींनाही रांगोळी, चित्रकलेची खूप आवड आहे. सिध्दीचे कधी कधी मला फार कौतुक वाटते. बालवाडीपासून अभ्यासात ती अव्वल असते. मी स्वतः पैसे कमवून मोठेपणी विमानाने फिरायला जाणार, मोठमोठ्या पर्यटनस्थळांना भेटी देणार असे जेव्हा ती बोलू लागते ना तेव्हा या छोट्या पिल्‍लाचं मला खूप कौतुक वाटतं. आईपेक्षाही तिला माझाच जास्त लळा आहे. सुटीच्या दिवशी बागेची सैर ठरलेलीच असते. दोन्ही मुली जेव्हा मनसोक्‍त खेळतात आणि तितक्याच चढाओढीने अभ्यास करतात तेव्हा खरोखर मला खूप छान वाटते. आयुष्यात दोघींनाही खूप खूप शिकायचं आहे. खूप कामं करायची आहेत. सुहृदयी बाप म्हणून, मित्र म्हणून मी त्यांच्यासोबत नेहमीच असेन.
बाबाचं मनोगत : बाळासाहेब काळे. पत्रकार, परभणी
No comments:
Post a Comment